Ο Γάλλος ο οποίος επερίμενε να ιδή εμπρός του ένα άγριο και αιματωμένον κουρσάρον είδεν έξαφνα ένα καθαρόν και περιποιημένον άνθρωπον ο οποίος τον εδέχθη με το μειδίαμα εις τα χείλη. Δεν εκράτησε λοιπόν την έκπληξίν του.
- Ήλθα, ναύαρχε, είπε, να σας εκφράσω τον θαυμασμόν μου. Ήμιν πίσω από εκείνην την άκραν και είδα με τα μάτια μου το ηρωικόν σας κατόρθωμα.
Ο Κατσώνης ύψωσε τα χέρια του προς τα ύψη.
- Μας βοηθεί ο Θεός διότι αγωνιζόμεθα δια την πίστην του και δια την ελευθερίαν μας, είπε: Ημείς δεν κάμνομεν τίποτε. Όργανα του Υψίστου είμεθα εις τα χέρια του.
- Είσθε οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, είπεν ο Γάλλος πλοίαρχος. Αυτό το γνωρίζομεν οι Ευρωπαίοι από τα βιβλία. Αλλά τώρα που θα επιστρέψω εις την πατρίδα μου θα το βεβαιώνω ο ίδιος. Θα διακηρύττω ότι οι νέοι Έλληνες εκληρονόμησαν τας αρετάς των πατέρων των και ότι η ναυμαχία την οποίαν παρακολούθησα αποδεικνύει ότι ο Θεμιστοκλής άφησεν απογόνους οι οποίοι ζουν τώρα εις την νέαν Ελλάδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]