Για κείνον το λόγο μιλούμε που δένει το ουσιαστικό νόημα με την καίρια έκφραση· το λόγο το γόνιμο, το δροσερό, τον όμορφο, το «σημαντικό». Ό,τι δηλαδή αντλούμε από το αέναο ποτάμι της ελληνικής γλώσσας - αρχαίας, βυζαντινής, εκκλησιαστικής, νεοελληνικής. Το να ξέρουμε να χρησιμοποιούμε κατάλληλα και να καταθέτουμε στο ακένωτο ταμείο του πολιτισμού μας είναι σα να προβάλλουμε «αντισώματα» γνησιότητας και διάρκειας απέναντι σε όσα αδυνατίζουν και φτωχαίνουν τη γλώσσα μας. Είναι κατ` ουσίαν άσκηση της μνήμης, καλλιέργεια της φαντασίας, έναυσμα δημιουργικού προβληματισμού.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
