(. . .) Πρόκειται για μια σειρά κηρυγμάτων, καλά θεμελιωμένων στην αλήθεια της Παραδόσεώς μας και με καθημερινή σχεδόν έκφραση και χωρίς καμιά επιτήδευση, περιγράφει το βηματισμό του Γένους μέσα στις βαθύριζες αρετές του. Και πράγμα ασυνήθιστο για κηρυγματικόν λόγο, μιλά για την «πνευματική μαγκιά», δηλαδή την ψυχική λεβεντιά του ταπεινά υπερήφανου λαού μας. Κι αν πρέπει να εξηγήσουμε τι θα πει ταπεινά περήφανος λαός, θα πούμε ότι είναι ταπεινός για τη ζωή του αλλά περήφανος για την πίστη του.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
