Γιατί ο Θεός δεν αφήνει τον άνθρωπο να δει ολόκληρο τον εαυτό του, ώστε να διορθώσει και τα κακώς κείμενα μέσα του; Διότι, αν ο άνθρωπος έβλεπε τα χάλια του και το τι κουβαλάει μέσα του, θα καταθλιβόταν, θ’ απελπιζόταν και ίσως και να αυτοκτονούσε. Δεν θα ανεχόταν ποτέ του έναν τέτοιον εξευτελισμό. Κρύβει λοιπόν η Θεία Πρόνοια από αγάπη την αλήθεια από τον άνθρωπο, όπως κρύβουμε κι εμείς τα φάρμακα από τα παιδιά, έστω κι αν τα ‘χουμε γι’ αυτά τα ίδια. Έστω κι αν είναι δικά τους. Λίγο-λίγο, το φάρμακο κάνει το παιδάκι καλά. Αν το πάρει όλο μαζί, τελειώνει. Έτσι, και η Χάρις του Θεού μέρα-νύχτα περιτριγυρίζει την καρδιά του ανθρώπου και μεριμνά διαρκώς για να προχωρεί ο φωτισμός και η γνώση, τουτέστιν να τελεσιουργείται, εκατοστό-εκατοστό, το μυστήριο της αποκάλυψης της ανθρώπινης καρδιάς. Εννοείται βέβαια, ότι και αυτό συμβαίνει μόνο στους ειλικρινείς και τίμιους ανθρώπους.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]