Η "Ένωση των Κομμουνιστών", διεθνής εργατική Ένωση που στις τοτινές συνθήκες δε μπορούσε φυσικά, παρά να `ναι μυστική, ανάθεσε στους υπογραφόμενους αντιπροσώπους στο Συνέδριο που έγινε στο Λονδίνο το Νοέμβρη του 1847 να συντάξουν και να δημοσιέψουν ένα διεξοδικό πρόγραμμα του Κόμματος, που νάναι και τα δύο και θεωρητικό και πραχτικό και προορισμένο για δημοσιότητα. Αυτή είναι η καταγωγή αυτού του "Μανιφέστου", που το χειρόγραφό του στάλθηκε στο Λονδίνο για να τυπωθεί, λίγες βδομάδες πριν από την επανάσταση του Φλεβάρη. Βγήκε στην αρχή στα γερμανικά και είχε τουλάχιστο δώδεκα διαφορετικές εκδόσεις σ` αυτή τη γλώσσα στη Γερμανία, στην Αγγλία και στην Αμερική. [...]

(από τον πρόλογο στη γερμανική έκδοση του 1872)

"Η μετάφραση του "Μανιφέστου" έγινε με βάση τη γερμανική έκδοση (Μόσχα 1945) και τη γαλλική έκδοση (1945). Σε μερικά σημεία χρησιμοποιήθηκε και η ρούσικη έκδοση (1945). Στην Ελλάδα, έχουν γίνει ως τα τώρα πέντε μεταφράσεις του "Μανιφέστου". Η πρώτη έχει γίνει από τον ποιητή και λογοτέχνη Κώστα Χατζόπουλο στα 1908. Η δεύτερη τον Ιούνη του 1919 ανώνυμη με πρόλογο του Γιάννη Σίδερη. Στα 1921 βγήκε μια τρίτη μετάφραση από το Γιάννη Σίδερη. Μια τέταρτη έχει γίνει από το Γιάννη Κορδάτο στα 1928 και μια τελευταία που είναι η καλύτερη, από τον Ιορδ. Ιορδανίδη στα 1933 (έκδοση Λαϊκού Βιβλιοπωλείου). Οι τρεις πρώτες, και σε πολλά σημεία και η τέταρτη δεν είναι καλές. Αν η έκδοσή μας αυτή έχει κάποιο πλεονέκτημα απέναντι στις προηγούμενες είναι γιατί το κίνημα της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού στην Ελλάδα είναι σήμερα σε αφάνταστο βαθμό πιο ανεπτυγμένο από τα χρόνια που βγήκαν οι προηγούμενες εκδόσεις. Και μόνο το γεγονός πως η έκδοση αυτή έγινε στην ελεύθερη Ελλάδα μέσα στους καπνούς και τις βροντές της μεγάλης μάχης που δίνει σήμερα ο Ελληνικός λαός για την απελευθέρωσή του, δείχνει τη διαφορά ανάμεσα σε τούτη την έκδοση και τις προηγούμενες."

(σημείωση του μεταφραστή)