Οπως γράφουν οι ίδιοι οι δημιουργοί, αυτή η περιπέτεια παρουσιάζει τον χαλίφη Ιζνογκούντ να θέλει να κάνει μια καλή πράξη. Κάτι τέτοιο φυσικά για τον Ιζνογκούντ είναι απίθανο και γι` αυτό το πρώτο επεισόδιο μας ονομάζετε "Παραμύθι". Παραμύθι όμως χωρίς νεράιδες δεν γίνεται. Φανταστείτε τώρα, κάποια από τις νεράιδες να ήταν ο "κουμπούρας" της τάξης της. Ε, βρε γέλια...Μέχρι και το τζίνι του καθρέπτη, ο Κατοπτράχ θα δακρύσει από τα γέλια... Που στον κόσμο του όλα συμβαίνουν ανάποδα. Και επιτέλους, ο Ιζνογκούντ παρακαλά τα Μ.Α.Χ. (Μονάδες Αποκαταστάσεως Χαλιφάτου) να μην εξορμήσουν στους συμπαθητικούς νεαρούς, το μέλλον της χώρας. Με αποτέλεσμα ο λαός να βροντοφωνάζει σύσσωμος : "Ζήτω ο μεγάλος βεζίρης, κάτω ο μεγάλος χαλίφης". Ομως ο καυμένος Ιζνογκούντ έχει ξεχάσει την καθολικότητα των μαθηματικών , και αγνοεί ότι "πλην επί πλην κάνει σύν" ακόμα και σ` αυτόν τον παράδοξο, αντεστραμμένο κόσμο. Τελικά, οι μαγικοί καθρέπτες, οι μαγικοί μιναρέδες και τα μαγικά κρεβάτια δεν έχουν ουδεμία σχέση μ` αυτά που πρέπει να χαζεύει κάποιος προκειμένου να προκόψει στη ζωή του, και πάντως όχι στις βιτρίνες. Καυμένε Μπλιάχ Χαχάτ...