Λίγα γνωρίζουμε για τον Ηρώνδα ή Ηρώδα ή Ηρωίδα ή Ηρώδη, που οι ελληνιστές τον προτίμησαν Ηρώνδα, για να μην μπερδεύεται το όνομά του με άλλους Ηρώδες της ιστορίας.
Είναι Αλεξανδρινός ποιητής, σύγχρονος του Θεόκριτου. Ενδείξεις από τα έργα του οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έζησε στα πρώτα 50 χρόνια του 3ου αιώνα π.Χ. Γεννήθηκε μάλλον στην Κω, που την εποχή εκείνη είχε στενούς δεσμούς με την Αλεξάνδρεια.
Έγραψε τα έργα του σε χωλίαμβους, έχοντας ως πρότυπο τον Ιππώνακτα, δηλαδή σε ίαμβους που είναι `κουτσοί` στο τέλος του μέτρου για να ταιριάζουν περισσότερο στον πεζό - και μάλιστα κωμικό - λόγο. Τα έργα του είναι μίμοι, δηλαδή σκετς για `επιθεώρηση`. Γι` αυτό και ονομάστηκαν από κατοπινούς σχολιαστές μιμίαμβοι. Ο μίμος, ως θεατρικό είδος, είναι μια παλιά παράδοση γνωστή από τα έργα του Συρακούσιου μιμογράφου Σώφρονα που έφερε ο Πλάτωνας στην Αθήνα. Από αναφορές τρίτων γνωρίζουμε πως το περιεχόμενο ήταν σατιρικές μιμήσεις ζώων και επώνυμων προσώπων με μπόλικα αισχρά και ακατονόμαστα σχόλια. Θεατρίνοι (ή μίμοι) γύριζαν στα χωριά της Αττικής και δίναν μπουφόνικες παραστάσεις, αλλά παίζανε και στα συμπόσια. Ψήγματα από τους μίμους θα βρούμε και στον Αριστοφάνη, με απομιμήσεις γνωστών προσώπων και ζώων. [. . .] Είναι πιθανό ο Ηρώνδας να έγραψε τους μιμίαμβούς του για να διαβαστούν και όχι για να παιχτούν. Τους έγραψε όμως `κατά μίμηση` του θεατρικού αυτού είδους. Σήμερα θα μπορούσαμε να τους πούμε σκετς ή μονόπρακτα. Έχουν αρχή, μέση και τέλος, θέμα, πλάσιμο χαρακτήρων, συγκρούσεις και δράση. Και πριν απ` όλα, μας δίνουν εικόνες από την καθημερινή ζωή, τη συμπεριφορά και τα ήθη της εποχής.