Ο εκδότης Χετζέλ εξέδιδε το `Περιοδικόν Μορφώσεως και Τέρψεως`, όπου δημοσιεύονταν σε συνέχειες τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν και κάθε Νοέμβριο κυκλοφορούσαν σε τόμους. Το περιοδικό αυτό είχε μεγάλη κυκλοφορία στη Ρωσία, μα και πολλούς συνδρομητές. Γι` αυτό ο Χετζέλ, προτού αρχίσει τη δημοσίευση του `Ταχυδρόμου του Τσάρου`, ζήτησε τη γνώμη του πρέσβη της Ρωσίας στο Παρίσι Ορλώφ, δίνοντάς του το χειρόγραφο. Ο πρέσβης του απάντησε πως το μυθιστόρημα αυτό του Βερν θα είχε μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα του, αρκεί ν` αλλάξουν τον τίτλο. Κι έτσι, το 1875 κυκλοφόρησε με τ` όνομα του ήρωα του έργου: Μιχαήλ Στρογκώφ. Ο `Μιχαήλ Στρογκώφ` απ` την αρχή σημείωσε ικανοποιητική επιτυχία. Εκείνο όμως που τον έκανε μπεστ - σέλερ (τέταρτο στη σειρά επιτυχίας των έργων του Ιουλίου Βερν) ήταν το ανέβασμα στο θέατρο Σατελέ του Παρισιού, στις 17 Νοεμβρίου 1880. Κι άλλα έργα του Βερν είχαν ανεβαστεί πριν: Ο `Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες` (1874), και τα `Τέκνα του Πλοίαρχου Γκραν` (1878), που είχαν σημειώσει ρεκόρ εισπράξεων. Ο `Μιχαήλ Στρογκώφ` ανεβάστηκε σαν υπέρ - θέαμα, με μεγάλα έξοδα: 1.200 κοστούμια για τους πρωταγωνιστάς και τους κομπάρσους - δύο υπερ-μπαλέτα με 150 χορεύτριες, κάμποσα άλογα κι ένα γάιδαρο. Επρόκειτο να βγουν και λύκοι στη σκηνή της στέπας, μα το `πεινασμένο κοπάδι` το ακύρωσαν την τελευταία στιγμή. . . για λόγους ασφαλείας των ηθοποιών, κομπάρσων, χορευτών και θεατών! Στο θέατρο Σατελέ ο `Μιχαήλ Στρογκώφ` παίχτηκε ώς της 13 Νοεμβρίου 1881, με νέο ρεκόρ 386 συνεχών παραστάσεων! Επαναλήφθηκε στις 26 Αυγούστου 1882 στο θέατρο Πορτ - Σαιν - Μαρτέν σημειώνοντας 80 παραστάσεις. Αργότερα, το 1887, ο `Μιχαήλ Στρογκώφ`, φρεσκαρισμένος, ξανανιωμένος, έκανε ακόμα 104 παραστάσεις στο θέατρο Σατελέ. Και στην Αθήνα, ο `Μιχαήλ Στρογκώφ` είχε παιχθεί το 1915 από το θίασο Γεωργιάδη, σαν απλό δράμα, όμως, κι όχι σαν υπερθέαμα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]