Το Μουσείο Καλών Τεχνών Αλέξανδρος Γ` -αρχικό όνομα του σημερινού Μουσείου Πούσκιν, που εγκαινιάστηκε το 1912- ήταν από τους πρώτους κοινωφελείς θεσμούς της νέας πολιτιστικής πολιτικής που ίσχυε από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και έθεσε πρωταρχικό στόχο την εθνικοποίηση της καλλιτεχνικής κληρονομιάς της χώρας.
Πράγματι, στο Πούσκιν συνέρρευσαν πολλά έργα από διάφορα μουσεία -από το Ερμιτάζ, από την Πινακοθήκη Τρετιάκοφ και από το Μουσείο Ρουμιάντσεφ- καθώς και τμήματα ιδιωτικών συλλογών. Έτσι, τα πρώτα σαράντα χρόνια της ιστορίας του, το μουσείο συγκέντρωσε έναν ανεκτίμητο θησαυρό αρχαίας και νεότερης τέχνης, που περιλαμβάνει εκμαγεία κλασικών και αναγεννησιακών γλυπτών, αιγυπτιακά εκθέματα, σχέδια, χαρακτικά, αλλά κυρίως πολλά αριστουργήματα της ζωγραφικής. Ιδιαίτερα σημαντικοί είναι οι πυρήνες της ιμπρεσιονιστικής και μεταϊμπρεσιονιστικής ζωγραφικής από τις συλλογές Σούκιν και Μορόζοφ, με σπουδαία έργα που σήμερα αποτελούν "εικόνες" του 19ου και 20ου αιώνα, όπως τα "Φυλακισμένοι στο προαύλιο" του Βαν Γκογκ, "Τι, ζηλεύεις;" του Γκογκέν, "Ακροβάτης και νεαρή ισορροπίστρια" του Πικάσο, "Άνδρας που καπνίζει πίπα" του Σεζάν και "Χρυσόψαρα" του Ματίς.