Με τη χαρακτηριστική του ευρυμάθεια και τη συμπόνια, ο Όλιβερ Σακς, τον οποίο οι "New York Times" αποκάλεσαν "δαφνοστεφή ποιητή της ιατρικής", ανακαλύπτει το χώρο που καταλαμβάνει η μουσική στον ανθρώπινο εγκέφαλο και τον τρόπο που επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Στη "Μουσικοφιλία" εξετάζει τη δυναμική της μουσικής μέσω των μεμονωμένων εμπειριών από ασθενείς, μουσικούς και καθημερινούς ανθρώπους. Ανάμεσά τους είναι: ένας χειρουργός που χτυπήθηκε από κεραυνό και έπαθε εμμονή με το Σοπέν· άνθρωποι με "αμουσία", για τους οποίους μια συμφωνική ορχήστρα δεν έχει διαφορά στο άκουσμα από την κλαγγή των όπλων· και ένας άντρας που η μνήμη του διαρκεί μόλις επτά δευτερόλεπτα - για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μουσική. Ο δρ Σακς περιγράφει πώς η μουσική ενεργοποιεί ανθρώπους με τη νόσο του Πάρκινσον, που διαφορετικά δεν μπορούν να μιλήσουν, και πώς οδηγεί στην ηρεμία και τη συγκέντρωση ανθρώπους που είναι βαθιά αποπροσανατολισμένοι από Αλτσχάιμερ ή σχιζοφρένεια.

Η μουσική μπορεί να μας προκαλέσει τα υψηλότερα ή τα πιο βαθιά συναισθήματα - μπορεί να αποδειχθεί όμως και φάρμακο. Ο Όλιβερ Σακς μας εξηγεί το λόγο.

"Ο Σακς ξεδιπλώνει τη μία γοητευτική ιστορία μετά την άλλη, για να μας δείξει τι συμβαίνει όταν συνδυάζονται η μουσική και ο εγκέφαλος."
("Newsweek")

"O Σακς έχει τον ιδανικό τρόπο να περιγράφει ιστορίες: ειδήμων αλλά ταπεινός... Λογοτεχνικός άλλα όχι αυτάρεσκος."
("Los Angeles Times")

"Λαμπρό, αυθεντικό και απαραίτητο... Η Μουσικοφιλία είναι βιβλίο που θυμίζει ένα κονσέρτο με μαζούρκες του Σοπέν: γρήγορο, εμπνευσμένο και παράξενα όμορφο."
("American Scholar")

"Η "Μουσικοφιλία" βρίσκει τον Όλιβερ Σάκς στις καλύτερες στιγμές του, να πλέκει τις νευροεπιστήμες με μια σαγηνευτική προσωπική ιστορία, επιτρέποντάς μας να σκεφτούμε για τις εγκεφαλικές λειτουργίες και τη μουσική υπο νέο πρίσμα."
("Salon")

Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς για τις εφημερίδες "Washington Post", "Chicago Tribune" και "Financial Times".