Μια παθιασμένη και σαγηνευτική αναζήτηση της αλήθειας για το τάγμα των Ιπποτών του Ναού, ή Ναϊτών που αποτέλεσε για σχεδόν 200 χρόνια μια από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές και οικονομικές δυνάμεις του 13ου αιώνα στην περιοχή των Αγίων Τόπων. Στρατιώτες, μοναχοί, αλλά και τραπεζίτες που έθεσαν τη βάση του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος και ίσως θεματοφύλακες κάποιου μεγάλου, επικίνδυνου μυστικού, που προκάλεσε τελικά και την πτώση τους. Ιπποτικό Τάγμα, με έντονη την παρουσία του στον ελλαδικό χώρο και στην Κύπρο, δίνει μέχρι σήμερα τροφή σε υποθέσεις, μυθιστορήματα, ακόμα και σύγχρονες θεωρίες συνωμοσίας. Μετά την απώλεια των Αγίων Τόπων οι Ναΐτες εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία, όπου στις 13 Οκτωβρίου 1307 αρχίζει ο αφανισμός τους. Ο αριθμός 13 οφείλει τη φήμη του ως γρουσούζικος σε αυτό ακριβώς το συμβάν. Οι Ναΐτες κατηγορήθηκαν ως αιρετικοί, ειδωλολάτρες και ομοφυλόφιλοι και παραδόθηκαν στην Ιερά Εξέταση. Όλες όμως οι κατηγορίες επικεντρώνονταν στο περιεχόμενο των μυστικών τελετών μύησης των μελών του τάγματος, όπου είχαν εισέλθει και αρκετά στοιχεία ανατολίτικης μυσταγωγίας, ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Οργανώσεις συνεχιστών της παράδοσης του τάγματος, ιδρύθηκαν το 19ο αιώνα από απλές κοινωνικές ομάδες μέχρι τμήματα των Ελεύθερων Τεκτόνων. Ποιο ήταν το μυστικό των Ναϊτών Ιπποτών; Τα Γνωστικά ή Απόκρυφα Ευαγγέλια, που για διάφορους λόγους δεν εντάχθηκαν στην Καινή Διαθήκη, από τα οποία προκύπτει ότι ο Χριστός και η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν στην πραγματικότητα ανδρόγυνο, είχαν σαρκικές σχέσεις και μια κόρη, τη Σάρα, η οποία κυοφορείτο την εποχή της Σταύρωσης; Ο «θησαυρός» που ανακάλυψαν στο Ναό του Σολομώντα, δηλαδή η Κιβωτός της Διαθήκης ή το Ιερό Δισκοπότηρο ήταν η πραγματική πηγή της δύναμής τους, καθώς κατείχαν τον ίδιο το «Λόγο του Θεού»;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]