Τη δεκαετία του `60 οι καλοκαιρινές διακοπές στις Οινούσσες για την οικογένειά μας, που τότε διέμενε στο Λονδίνο, ήταν το γεγονός που προσμέναμε με λαχτάρα όλο το χρόνο. Εκείνη την εποχή στις Οινούσσες λειτουργούσε γεννήτρια μέχρι τις 9 μ.μ. (μετά ανάβαμε λάμπες), τα ψυγεία (όσοι είχαν) λειτουργούσαν με κολόνες πάγου και το χωριό είχε το πολύ πέντε κολόνες φωτισμού. Το νερό ήταν βρόχινο στις στέρνες κι εμείς που είχαμε καλομάθει από την Αγγλία ήμασταν στα μάτια της γιαγιάς μας, της οικοδέσποινας, ιδιαίτερα σπάταλοι μετά καθημερινά μας ντους και λουσίματα. Μια μέρα, αγανακτισμένη μετά τις επανειλημμένες νουθεσίες, μας δήλωσε κατηγορηματικά: `Πιο λίγα μπάνια διότι θα τελειώσει το νερό! Κι αν τελειώσει το νερό, τελείωσαν και οι διακοπές!`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
