Ξανθό: το υπέροχο χρώμα που υμνήθηκε από τους μεγάλους ποιητές του έρωτα και της αγάπης. Ξανθό: αναδύθηκε από τη θάλασσα μαζί με την απόλυτη θεά της ομορφιάς, την Αφροδίτη. Ξανθό: κυνηγημένο από τους φανατικούς του Μεσαίωνα ως το χρώμα της αμαρτίας, της πονηρής Εύας και της αμφιλεγόμενης Μαρίας Μαγδαληνής. Άλλωστε, ως το τέλος του δέκατου τέταρτου αιώνα, η Παναγία απεικονιζόταν πάντα καστανή. Κι ύστερα ήρθε η Αναγέννηση. Οι μεγάλοι ζωγράφοι, οι μεγάλοι πίνακες. Το ξανθό αποθεώθηκε. Τότε το σαφράν, η αυθεντική βαφή για ξανθά μαλλιά, άξιζε περισσότερο κι απ` το χρυσάφι. Ώσπου το ξανθό έφτασε μεγαλοπρεπές στις μέρες μας. Για χάρη της ομορφιάς του, σήμερα οι γυναίκες αδιαφορούν που κοροϊδεύονται ως. . . «ξανθές». Αυτό το χρυσάφι έδωσε και δίνει λάμψη στις διασημότερες γυναίκες, όπως στη Μάρλεν Ντίντριχ, στη Μέριλιν Μονρόε, στην Νταϊάνα, στη Θάτσερ, στη Μαντόνα και σε πόσες άλλες. . . Κι όποιος φανταστεί ή ονειρευτεί πριγκίπισσα σε παιδικό παραμύθι, ξανθιά θα `ναι κι αυτή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]