Το μεγάλο έργο για τον αρχέγονο Χριστιανισμό θεωρείται μέχρι σήμερα ως ένα από τα δύο ή τρία σπουδαιότερα βιβλία που γράφτηκαν σχετικά με το θέμα αυτό. Ο Παύλος που συναντάμε στις σελίδες του Γιοχάνες Βάις είναι μια καινούργια και ενδιαφέρουσα μορφή, όχι ο παραδοσιακός φιλόσοφος ή ο συστηματικός θεολόγος, αλλά ο άνθρωπος με ενθουσιασμούς, προκαταλήψεις, έντονες αγάπες και μίση -ένα πολύ ανθρώπινο πρόσωπο. Η θεωρία του για την εξιλέωση δεν αποτελεί το κέντρο του οπτικού του πεδίου, αλλά η εμπειρία της νέας ζωής εν Χριστώ -η θεολογική θεωρία ήταν μόνο μια προσπάθεια, που χρησιμοποίησε τις προϋποθέσεις του Παύλου και του σύγχρονού του ελληνορωμαϊκού θρησκευτικού κόσμου, για να εκφράσει τις μορφολογικές και τις λογικές συνέπειες αυτής της μεταμορφωτικής εμπειρίας. Ούτε η διδασκαλία για την εξιλέωση είναι το κεντρικό μήνυμα της Καινής Διαθήκης στο σύνολό της ούτε η διδασκαλία της διακίωσης με την πίστη ούτε οποιαδήποτε θεωρητική διδασκαλία. Το μήνυμα αυτό είναι η μεγάλη και κυριαρχική εμπειρία του Θεού, που τώρα βρίσκει κανείς στο πρόσωπο του Χριστού. Οι μεγάλες εκείνες διδασκαλίες προσπαθούν μόνο να εκφράσουν την αλήθεια αυτής της εμπειρίας σε καθαρή και καταληπτή γλώσσα, αν και ούτε ο Παύλος ούτε κανείς άλλος αρχικός χριστιανός συγγραφέας πέτυχε πλήρη σαφήνεια ή συνέπεια στο έργο αυτό. Ο αυθεντικός ήχος όλης της Καινής Διαθήκης δεν είναι η απάρνηση ή η εξιλαστική θρησκεία, αλλά η νίκη, ο θρίαμβος του Χριστού πάνω στην αμαρτία και στο θάνατο. Το κέντρο της είναι η ανάσταση, όχι η σταύρωση, ακόμη και στη σκέψη του Παύλου, και αυτό γίνεται πολύ περισσότερο από ό,τι στον χριστιανισμό που προηγήθηκε του Παύλου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]