Ένας γέροντας κι ένας νεαρός περιπλανώνται στη Μεσόγειο εξαντλημένοι από την πείνα και τη δίψα. Μοναδικός τους θησαυρός ένας βαρύς κύλινδρος από περγαμηνή, όπου έχει αποτυπωθεί η μνήμη της οικογένειάς τους, του λαού τους. Εκείνη τη χρονιά, το 1492, χρονιά πένθους για την κοινότητά τους, οι καθολικοί βασιλείς Ισαβέλλα και Φερδινάνδος υπέγραψαν το διάταγμα της έξωσης των Εβραίων από την Ισπανία. Οι φυγάδες αυτοί είναι οι μόνοι επιζήσαντες των Μπεναβίστα, μιας άλλοτε ισχυρής και σεβαστής οικογένειας, που αποδεκατίστηκε μέσα σε έναν αιώνα διωγμών. Σήμερα, η Ιερά Εξέταση γράφει το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας τους: το κεφάλαιο της εξορίας.
Κι όμως, ο αιώνας που κύλησε, υπήρξε για τον Λάζαρο, τον αδιαμφισβήτητο αρχηγό της οικογένειας, εποχή τιμών και ερώτων. Αλλά η θρησκευτική και πολιτική μισαλλοδοξία θριάμβευσε, πιο δυνατή από τις μακιαβελικές συνωμοσίες που τον έριξαν στο βάθος ενός κελιού, πιο επίμονη από τη νεαρή Γιαέλ που τον αγάπησε όλη της τη ζωή, πιο αλαζονική από την περήφανη χριστιανή αριστοκράτισσα που προσπάθησε να τον κάνει δικό της. Από τη μοίρα του Λάζαρου μόνο η διήγηση αυτή θα επιζήσει, μια διήγηση που θα χαραχθεί για πάντα στη μνήμη των εξόριστων.
Επικό ιστορικό μυθιστόρημα, ο «Δρόμος της Εξορίας» είναι μια ιστορία που σου κόβει την ανάσα και που έχει τις ρίζες της στο μεγάλο βιβλίο της παράδοσης και της επιβίωσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]