Ο Ρόσσι χρησιμοποιώντας την απλή γλώσσα ενός ανταποκριτή που θέλει να γίνεται κατανοητός στους αναγνώστες του, προσπάθησε παράλληλα με την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του στον Γαριβάλδι και στην ορμή και το θάρρος των στρατιωτών του να περιγράψει αμερόληπτα, με βάση πάντοτε τα δημοκρατικά του αισθήματα, την ασταθή πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, τις επικίνδυνες κινήσεις του πρίγκιπα αλλά και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών, και την υπέροχη συνεργασία που είχαν με όλους τους εθελοντές είτε αυτοί ανήκαν στους γαριβαλδίνους είτε στους άλλους ευρωπαίους εθελοντές της Λεγεώνας των Ξένων. Πρόβλημα στις μεταξύ των σχέσεις αποτέλεσε μόνον η αδυναμία έγκαιρης και έγκυρης πληροφόρησης και η συχνή έλλειψη πολεμοφοδίων. Η εγκατάλειψη των Φαρσάλων από τον πρίγκιπα, η μάχη του Δομοκού και του Βελεστίνου, οι δυσκολίες στις μετακινήσεις εξαιτίας της έλλειψης χαραγμένων δρόμων και του άσχημου καιρού που επιδείνωνε ανελέητα την κατάσταση, έγιναν αντικείμενα γοητευτικών περιγραφών από τον συγγραφέα, ο οποίος χαίρεται που οι έλληνες ανταποκρίνονται στον τίτλο των ηρώων, και συγχρόνως λυπάται για την καινούργια περιπέτεια στην οποία είχαν εμπλακεί, με πολλούς νεκρούς και ακόμα περισσότερους τραυματίες, τόσο ανάμεσα στους έλληνες όσο και ανάμεσα στους εθελοντές που είχαν έρθει να πολεμήσουν και πολέμησαν!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]