Σεπτέμβιος του 1922, κι ενώ ο υπόλοιπος ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Μικρασία, μια αποδεκατισμένη μεραρχία χάνει το δρόμο της και περιπλανιέται στην έρημο της Ανατολίας. Καθώς οι ελπίδες για σωτηρία λιγοστεύουν και το ηθικό των στρατιωτών χειροτερεύει, ο ηλικιωμένος διοικητής τους πενθεί ακόμα το θάνατο της συζύγου του, ένα χρόνο νωρίτερα, και βρίσκει παρηγοριά στην αγάπη για τη μυθολογία και στον εθισμό στη μορφίνη. Μια σειρά από κλοπές μένουν ανεξιχνίαστες. Τα μυστηριώδη φεϊγβολάν που κατακρίνουν την εκστρατεία από την αρχή του πολέμου συνεχίζουν να διανέμονται. Κι οι σκέψεις όλων επιστρέφουν όλο και συχνότερα σε ένα ασυγχώρητο έγκλημα που διέπραξε πριν από καιρό η μεραρχία σε μια στιγμή άκρατης οργής. Η τύχη των περιπλανώμενων φαίνεται τελικά να αλλάζει μόλις φτάνουν σε μια μικρή πόλη που μοιάζει να μην την έχει αγγίξει ο πόλεμος. Αλλά η μεραρχία δεν έχει ξεφύγει από τις Ερινύες της. Κι αναπόφευκτα τις οδηγεί σε αυτόν τον επιφανειακά ειδυλλιακό τόπο, με μοιραίες συνέπειες για στρατιώτες και ντόπιους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]