Η φήμη του μεγάλωνε καθώς οι πολεμικές του επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη: Λυδία, Φρυγία, Καππαδοκία, Μεσοποταμία. Επόμενος στόχος η Περσία, στην καρδιά της αυτοκρατορίας του Δαρείου. Περιστοιχισμένος από φίλους και εχθρούς, από έμπιστους στρατιώτες και μισθοφόρους, ο Αλέξανδρος σκέφτεται το μέλλον του με ανάμεικτα συναισθήματα φόβου και φιλοδοξίας. Τι εννοούσε άραγε ο πνευματικός του δάσκαλος, ο Αριστοτέλης, όταν του είπε ότι οι άνθρωποι, όπως και τα άστρα, ξοδεύονται από την υπερβολική χρήση; Μια συνάντηση με τον δρυΐδη Γιόαν Μπέρκλιεν, τον πνευματικό ηγέτη μιας φυλής Κελτών, θα σημάνει την αρχή μιας απρόβλεπτης φιλίας. Μέσα από τις συζητήσεις τους, δυο κόσμοι, των Ελλήνων και των Κελτών, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ιδέα που έχει ο ένας για τον άλλο: το νόημα της ύπαρξης, τη σχέση του ανθρώπου με το θείο, τα όρια του πολιτισμού και της βαρβαρότητας. Μόνο ο δρυΐδης όμως γνώριζε τον βαθύτερο φόβο του νεαρού κατακτητή: όσο πήγαινε με το στρατό του ενάντια στον κόσμο, τόσο πήγαινε με την αλήθεια ενάντια στον εαυτό του. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]