(. . .) Ο Ηλίας Στάβερης από τον τίτλο του βιβλίου του ακόμα μας εισάγει στην κατασταλαγμένη άποψή του ότι το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι ένας λαβύρινθος, και με τα αρθρωτά κείμενά του στην ουσία δεν επιχειρεί τίποτε άλλο από το να τα «δένει» το ένα μετά το άλλο με τρόπο που θα μπορούσαν να αποτελούν, στη συνέχειά τους και με τη συνέπειά τους, το «Μίτο της Αριάδνης» για την ανανέωση του συνδικαλιστικού κινήματος, που αυτή ακριβώς προσδιορίζει ως την έξοδο από το λαβύρινθο. Η λέξη ανανέωση, δομών, εξουσιών, ιδεών, αντιλήψεων, προτάσεων, προσώπων, ηλικιών, στο ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα έρχεται και επανέρχεται στα κείμενά του. Αποτελεί ταυτόχρονα και μια σπαρακτική κραυγή αγωνίας ενάντια στην καθυστέρηση, στη «μούχλα», στη διανοητική οκνηρία και επανάπαυση, στην αγωνιστική απραξία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]