Στη μελέτη αυτή ο ποιητής Σικελιανός εξετάζεται μέσα στη νεοελληνική λογοτεχνική παράδοση του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού αιώνα και εξής ως πρόσωπο της εποχής του δέχτηκε ή «αντέδρασε» στις ιδέες και τις αντιλήψεις του καιρού του και τις πρόβαλε και μέσω των ποιητικών χρήσεων του αρχαίου μύθου. Καθώς ο μύθος λειτουργεί μέσα από την ποίηση του Σικελιανού ως αισθητικό στοιχείο που φτάνει ως τα βαθύτερα στρώματα τής προσωπικής, θρησκευτικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής, η φιλολογική αυτή προσέγγιση φωτίζει τη φύση του λογοτεχνικού μύθου, που μεταβάλλεται σε κλειδί για την πνευματική πορεία του ποιητή. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της ποίησης των αρχών του 20ού αιώνα μας. Στη μελέτη αυτή προσκομίζονται αρκετά νέα στοιχεία στον τομέα των πηγών και των ερεθισμάτων του ποιητή και προωθείται η γνώμη μας για τις θεματικές αναζητήσεις και την ποιητική έκφραση ενός από τους μεγαλύτερους Νεοέλληνες Συγγραφείς του 20ού αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]