Ο `Μύθος του ναζισμού` ερευνά για ποιο λόγο και με ποιο τρόπο η προσφυγή στον μύθο βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής πρακτικής του ναζισμού. Ο λόγος αναζητείται στην ιδιαιτερότητα της γερμανικής ιστορίας, που παρουσιάζει ένα είδος έλλειψης ταυτότητας, στην οποία έρχεται να απαντήσει η επίκληση του μύθου, που αποτέλεσε μια μορφή ιδρυτικής ταυτότητας, βάσει της οποίας έπρεπε να σχηματιστεί και να αποκαθαρθεί το πρότυπου του γερμανικού λαού. Εν συνεχεία αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο θεωρητικοποιήθηκε, στα κείμενα του Ρόζενμπεργκ και του Χίτλερ κυρίως, η συγκρότηση και η πολιτική επιβολή αυτού του μύθου. Στο τέλος της ανάλυσης αποκρυσταλλώνεται η θέση ότι ο ναζισμός διακατεχόταν από την επιθυμία να ασκήσει την πολιτική ως τέχνη (μυθική διάπλαση, πλάσιμο του λαού ως έργου τέχνης)· η ναζιστική φρίκη θεμελιώνεται τελικά σε έναν εθνικοαισθητισμό. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]