"Ο λα­ϊ­κι­σμός, όντας ένα μη πα­γι­ω­μέ­νο ιδε­ο­λο­γι­κά πο­λι­τι­κό ύφος, δεν είναι ούτε αρι­στε­ρός ούτε δε­ξι­ός. Υπάρ­χουν λα­ϊ­κι­στές ηγέ­τες στην δε­ξιά και την αρι­στε­ρά, και στα δύο άκρα. Το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του λα­ϊ­κι­σμού είναι ακρι­βώς ότι εξου­δε­τε­ρώ­νει τη δι­α­φο­ρά δε­ξι­άς/αρι­στε­ράς: το `ούτε δε­ξιά ούτε αρι­στε­ρά` εικο­νί­ζει την `αντι­κομ­μα­τι­κή` ή `αντι­πο­λι­τι­κή` δι­ά­στα­ση των λα­ϊ­κι­στι­κών κι­νη­μά­των. Εξου­δε­τε­ρώ­νε­ται, επί­σης, η δι­α­φο­ρά με­τα­ξύ επα­να­στα­τι­κής και συ­ντη­ρη­τι­κής θέ­σης (...). Κά­θε λα­ϊ­κι­στής ηγέ­της που απευ­θύ­νε­ται στο λαό δι­α­τεί­νε­ται ότι τού υπο­δει­κνύει τους πραγ­μα­τι­κούς του εχθρούς, τους `απο­πά­νω` (τις άνο­μες ελίτ), τους τρι­γύ­ρω (`το σύ­στη­μα`), ή τους από αλ­λού (οι εχθρι­κοί ξέ­νοι, οι με­τα­νά­στες εισβο­λείς), και κυ­ρί­ως τους κρυμ­μέ­νους εχθρούς στο εσω­τε­ρι­κό του εθνι­κού σώ­μα­τος - εξού και η συ­νω­μο­σι­ο­λο­γι­κή αντί­λη­ψη, η οποία εικο­νί­ζε­ται από την μία ή την άλ­λη `θε­ω­ρία συ­νω­μο­σί­ας`, που συ­να­ντά­με συ­νή­θως στις ομι­λί­ες ή στα κεί­με­να των λα­ϊ­κι­στών ηγε­τών".

Pierre-André Taguieff

"Πέ­ρα από την απο­φα­σι­στι­κή συ­νει­σφο­ρά του Π.-Α. Τα­γκι­έφ στην κα­τα­νό­η­ση του νέου ακρο­δε­ξιού λα­ϊ­κι­σμού, το πα­ρόν δο­κί­μιο μας βο­η­θά να κα­τα­νο­ή­σου­με και την `αυθόρ­μη­τη` κι­νη­το­ποί­η­ση των (Ελ­λή­νων) `Αγα­να­κτι­σμέ­νων` ως μι­ζε­ρα­μπι­λι­στι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης. Για τον Τα­γκι­έφ, δεν μπο­ρού­με μό­νον μέ­σω της ερ­μη­νευ­τι­κής κα­τη­γο­ρί­ας του λα­ϊ­κι­σμού να κα­τα­λά­βου­με επαρ­κώς το εν λό­γω φαι­νό­με­νο. Χρει­ά­ζε­ται η προ­σφυ­γή στην κα­τη­γο­ρία της `θυ­μα­το­ποί­η­σης`, η επι­κέ­ντρω­ση του ανα­λυ­τι­κού μας εν­δι­α­φέ­ρο­ντος στην `επί­δει­ξη` της συ­μπό­νι­ας και της απρο­ϋ­πό­θε­της εξύ­μνη­σης των `αθώ­ων θυ­μά­των`, χρει­ά­ζε­ται να δού­με την εν λό­γω κι­νη­το­ποί­η­ση απο­γο­η­τευ­μέ­νων και απελ­πι­σμέ­νων με­ρί­δων των λα­ϊ­κών και με­σαί­ων τά­ξε­ων που κα­τέρ­χο­νται της κοι­νω­νι­κής κλί­μα­κας ως αυτή που είναι: θρη­νη­τι­κή, κο­ρε­σμέ­νη από δί­καια ή άδι­κα ΄πα­ρά­πο­να των θυ­μά­των`, αλ­λά και από `μί­σος` κα­τά των "απο­πά­νω", των `δι­ε­φθαρ­μέ­νων` (`όλοι σά­πιοι`, `όλοι ίδιοι`), της `κλε­πτο­κρα­τί­ας`, χω­ρίς πραγ­μα­τι­κή εξε­γερ­σι­α­κή δυ­να­μι­κή".

Αν­δρέ­ας Πα­ντα­ζό­που­λος