«Ανατράφηκε στη σκιά των ιερών κέδρων του Λιβάνου τούτος ο ποιητής. Τον αποκάλεσαν Μυστικιστή, Φιλόσοφο, Αιρετικό, Θρησκευόμενο, Πράο, Επαναστάτη, Αιώνιο. Είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται σ` ένα πρόσωπο όλ` αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά; Είναι δυνατόν άλλοι να καίνε τα βιβλία του γιατί είναι `επικίνδυνα, επαναστατικά και δηλητηριώδη για τους νέους` και άλλοι να γράφουν πως `ο Γκιμπράν αντανακλά το θείο μες στα λόγια του`; Είναι δυνατόν όταν αυτό το πρόσωπο είναι ο Τζουμπράν Καλίλ Τζουμπράν, ή Καλίλ Γκιμπράν όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, ένας από τους μεγαλύτερους ιερείς της τέχνης του λόγου, της ανθρωπιάς και της ελευθερίας που χρειάζεται το ανθρώπινο πλάσμα για να ζήσει με αξιοπρέπεια πάνω στο πρόσωπο της γης».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]