«Η ασυνέχεια του επιστημονικού έργου του Μαρξ έδωσε την ευκαιρία στους φιλοσόφους να αντικαταστήσουν την επιστημονική μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης με τη φιλοσοφία. Σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες από όπου οι φιλόσοφοι εκτοπίστηκαν, μια και η ραγδαία ανάπτυξη των φυσικών επιστημών δεν άφηνε ελεύθερο χώρο για φιλοσοφικές ερμηνείες (εκτός από ορισμένες αυθαίρετες `επιστημολογικές` εκφάνσεις), οι φιλόσοφοι βρήκαν χώρο για να αναπτύξουν τις απόψεις τους στον τομέα της ιστορικής εξέλιξης, αφού οι υποτιθέμενοι συνεχιστές του έργου του Μαρξ έγιναν οι γνησιότεροι εκφραστές της φιλοσοφικής ερμηνείας των πραγμάτων. Οι επιστήμονες τελικά δεν θα μείνουν απαθείς σε αυτή την πρόκληση, είναι σίγουρο ότι θα απαντήσουν και μάλιστα καταλυτικά. Το επιστημονικό έργο του Μαρξ θα συνεχιστεί, το έργο του Μαρξ θα βρει τους συνεχιστές του, γιατί καμία επιστήμη δεν έμεινε στη μέση, όσο και αν τα διάφορα δόγματα, θρησκευτικά και πολιτικά, θέλουν να μπαίνουν -και θα μπαίνουν- εμπόδιο στην επιστημονική πρόοδο. Οι εκκλησίες, λοιπόν, για την επιστημονική προσέγγιση του καινούργιου δεν έχουν κανένα νόημα, γιατί οι επιστήμονες, η νέα γενιά διανοουμένων που είναι δημιούργημα των αναπτυγμένων παραγωγικών δυνάμεων, θα σκύψουν πάνω σε αυτά τα προβλήματα, θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις της νέας τεχνολογίας, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι φτωχοί όλου του κόσμου θα βρουν τη δικαίωσή τους μέσα από τη μελέτη των νέων υλικών ορών, στοιχειοθετώντας έτσι τη θεωρητική τους έκφραση, βλέποντας την αταξική κοινωνία όχι σαν μια ουτοπία αλλά σαν μια επιστημονική ρεαλιστική προοπτική».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]