(...) Τούτη την κρίσιμη εποχή, πού όλα συνταράσσονται, πού όλα φαίνονται, να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, εμείς έχουμε τον δικό μας θησαυρό. Εμείς ξέρουμε ποιος είναι ό δικός μας Σωτήρας (...) Το ερώτημα παραμένει: Η ζωή μας σε ποια μορφή του Θείου Δράματος προσομοιάζει; Ανήκουμε στους σταυρωτές ή στους φίλους του Κυρίου μας; (...) Οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδος είναι ακριβώς οι μέρες πού μας προσφέρουν την δυνατότητα να μετανοήσουμε, να αναλογιστούμε τα δικά μας ελλείμματα, τις δικές μας αβλεψίες (...) Ανέβηκε πάνω στο Σταυρό και συγχώρεσε όλους, και πήρε μαζί Του έναν, όχι άγιο, όχι όσιο, όχι αναμάρτητο· το ληστή, για να τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου (...) Εάν ο ληστής έκλεβε τον Παράδεισο, εμείς μπορούμε να ζητήσουμε τον Παράδεισο από τον Κύριο!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]