«Ήτανε στα χρόνια τα δικτατορίας, 15 χρόνια μετά τον `Μέλανα Δρυμό`! Ο Χόρας με γυναίκα και δύο μικρά παιδιά, διάβαζε τότε ελληνικές εφημερίδες με τρόμο. `Μακεδονία`, `Ακρόπολη`. Τις εύρισκε σχεδόν κάθε μέρα στο Μπάνοφ του Στέλλε της κάτω Σαξονίας. `Στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη επί τη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου`. Πομπώδης και λεπτομερής περιγραφή! `Η ηγεσία του Γ` σώματος στρατού, παρελαύνουσα επί στρατιωτικών σχημάτων απεθεώθη υπό του πλήθους`. Στην αναφορά των ονομάτων, αμέσως μετά του Σωματάρχη, `Στρατηγός Ρόσκος Γεράσιμος`... Η τραγωδία της κωμωδίας ή η κωμωδία της τραγωδίας... Τον φαντάζεται ο Χόρας να στέκεται όρθιος μέσα σ` ένα όχημα και να κουνά το χέρι του στα ζητωκραυγάζοντα πλήθη. Διπλές και τρίδιπλες σειρές αστράφτουν στον ήλιο τα γυαλιστερά παράσημα του Στρατηγού Ρόσκου. Της Λάγιας, που `λεγε ο Χαδόλιας, και στο νου του Χόρα εκεί στην πόλη του Στέλλε της βορείου Γερμανίας, δυόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, στριφογυρίζει τα αναπάντητο και άλυτο μέχρι των ημερών μας, φιλολογικοφιλοσοφικό θεώρημα `Σε τι μπορεί να χρησιμεύει ένα σακί άσπρα ξερά σκατά σκύλων;`».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]