Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων είναι νομοτελειακή, γιατί αυτές αποτελούν κομμάτι των παραγωγικών σχέσεων, που προσαρμόζονται κάθε φορά στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Είναι μάλιστα σε οργανική ενότητα με τη μακροοικονομική πολιτική. Δεν είναι όμως νομοτελειακά η κατεύθυνση, το περιεχόμενο, οι μορφές και οι επιπτώσεις των αλλαγών των εργασιακών σχέσεων. Εξαρτιόνται από το ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό και τεχνολογικό περιβάλλον, στα πλαίσια του οποίου συντελούνται και από τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων. Σήμερα, σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε πλανητικό, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο οι αλλαγές αυτές λειτουργούν υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου και σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Στις επιχειρήσεις πηγαίνουν όλα τα κέρδη, στους εργαζόμενους και κυρίως στους νεοπροσληφθέντες όλες οι αρνητικές επιπτώσεις και κυρίως η αβεβαιότητα, η προσωρινότητα, η ανασφάλεια. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]