Λίγα χρόνια πριν την εκπνοή της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, μια γυναίκα αφηγείται, άλλοτε προφορικά κι άλλοτε γραφτά, τις περίεργες ιστορίες κάποιων ανθρώπων: Μιας αστής κι ενός δικηγόρου από την Αγγλία -με διαφορές πέρα απ` αυτές του ύστερου μεσαίωνα και της πρώιμης αναγέννησης ανάμεσά τους-, ενός έλληνα δημοσιογράφου με απέχθεια για το προσκήνιο και, εντελώς φευγαλέα, ενός παλαιστίνιου μαχητή κι ενός ταλαίπωρου τραπεζικού από τη Μέση Ανατολή. Η αφήγηση συμπλέκεται με προφορικές παραδόσεις μεσαιωνικής κοινοκτημοσύνης από την περιοχή του Κόλπου και, προπαντός, με την ιστορία τριών βιβλίων: Το βιβλίο της Μαργαρίτας Κεμπ, Περί της Περιστροφής των Ουρανίων Σωμάτων, Ουτοπία. Υπάρχει, συγχρόνως, το θέμα της τύχης των χειρογράφων, όπου η αφηγήτρια καταγράφει ό,τι αντιλαμβάνεται να της συμβαίνει. Πόσο, όμως, η αντίληψή της σχετίζεται με την πραγματικότητα; Τι είναι οι εσπερινοί επισκέπτες της; Πώς γίνεται Δεκέμβρης στην Ελλάδα και τοπίο καλοκαιρινό; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]