Αφορμή στάθηκε το παραμύθι της «Κοκκινοσκουφίτσας». Μπαίνοντας στην ηλικία της εφηβείας, μάθαμε από ψυχολόγους και ψυχαναλυτές για τη σχέση και τους συμβολισμούς αυτού του παραμυθιού με το ξύπνημα της λίμπιντο ή του σεξουαλικού ενστίκτου μας. Όλο αυτό το κόκκινο που κυριαρχεί στο παιδικό παραμύθι, εξοικειώνει το κορίτσι με το πρώτο αίμα που θα κυλήσει στο εσώρουχό του. Το αρσενικό κρατά μέσα στο παραμύθι τους ρόλους του κυνηγού και του κακού λύκου. Ο λύκος δεν έφαγε τη γιαγιά, ούτε την κοκκινοσκουφίτσα. Αντιθέτως, η γιαγιά και η κοκκινοσκουφίτσα έφαγαν λάχανο το λύκο. Μια παράμετρος αυτής της θεωρίας θέλει και την υποστήριξη του κυνηγού ή των κυνηγών στα δρώμενα εις βάρος του λύκου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]