(. . .) Ο Τζάλυ υποστηρίζει ότι πουλώντας χρόνο τηλεθέασης στους διαφημιστές, η τηλεόραση μετατρέπει το κοινό σε εργάτες που «δουλεύουν» για τα μέσα με τον ίδιο τρόπο που δουλεύουν οι εργάτες ενός εργοστασίου. Παρακολουθώντας διαφημιστικά μηνύματα στην τηλεόραση, οι τηλεθεατές δεν καταναλώνουν απλώς το τηλεοπτικό περιεχόμενο και τα συναφή νοήματα, αλλά παράλληλα αποφέρουν κέρδος στα ΜΜΕ. Αναφερόμενος επίσης σε μια ποσοτική έρευνα - ανάλυση χιλίων και άνω τηλεοπτικών διαφημίσεων - ο Τζάλυ προβαίνει σε μια αναθεώρηση ορισμένων νευραλγικών εννοιών, όπως εκείνες του φετιχισμού, της αξίας χρήσης και της υπεραξίας. Οι «Κώδικες της Διαφήμισης» ερευνούν έναν οικείο αλλά και απίστευτα παράξενο κόσμο, τον κόσμο που πλαισιώνει τη «ζωή των προϊόντων» και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και αυθεντική συμβολή στην πολιτική οικονομία των σύγχρονων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]