Στο βιβλίο ``Οι μέλισσες και η σφήκα``, ο Φρανσουά Μασπερό μας προσκαλεί σ` ένα πραγματικό ταξίδι στα ανθρώπινα τοπία μέσα από ένα ζωντανό διάλογο με παρόν και παρελθόν, σε μια διήγηση που υφαίνεται με το σταθερό νήμα αυτού του πηγαινέλα της μνήμης. Στη διήγηση συνυπάρχουν αντίσταση και στράτευση, επανάσταση κι αγώνας, όπως ο αγώνας του πατέρα του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μπούχενβαλτ αλλά και η αντίσταση κι ο θάνατος του αδερφού του στις όχθες του ποταμού Μοζέλα. Δίπλα στους αγώνες αυτούς, ο Μασπερό σκιαγραφεί και τις προσωπικές του «μάχες» στη Γαλλία αλλά και σε άλλα μέρη, όπως στην Αλγερία, στη Λατινική Αμερική (Κούβα) αλλά και στα Βαλκάνια (Βοσνία). Οι μέλισσες και η σφήκα είναι επίσης ένα βιβλίο που καταγράφει τον αγώνα και την αντίσταση φίλων σταθερών και αγαπημένων που είναι, όπως λέει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας, ενταγμένοι «στην πλευρά της ζωής». Δίπλα σε όλα αυτά, παραμένει ακόμα και σήμερα η διαρκής αναζήτηση της έννοιας όλων αυτών των «τσιμπημάτων της μέλισσας». Και ο Μασπερό κλείνει γράφοντας: «Τελικά δεν επιχείρησα κάτι διαφορετικό απ` αυτό που έκανε ο Πέδρο δ` Αλφαρουμπέιρα, ο οποίος, με τις τέσσερις καμήλες του, γύρισε και θαύμασε όλο τον κόσμο. Επιτρέπεται ακόμα να ονειρεύεσαι έναν κόσμο που τον διατρέχουν αμέτρητες καμήλες, τις οποίες οδηγούν άνθρωποι που, για όσο καιρό βρίσκονται στη γη, ασχολούνται περισσότερο με το να τη θαυμάζουν παρά να την καταστρέφουν». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]