Είναι δυνατόν μια πρόρρηση του δασκάλου για την πρόοδο των μαθητών του στο σχολείο να πραγματοποιείται μόνο και μόνο επειδή τη σκέφθηκε; Είναι δυνατόν οι προσδοκίες του δασκάλου να κατευθύνουν τη συμπεριφορά των μαθητών του έτσι, ώστε στο τέλος αυτές να πραγματοποιούνται ως «αυτοεκπληρούμενες προφητείες»; Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αλλά και σε άλλα -όπως εκείνο του τρόπου της δημιουργίας και της επίδρασης των προσδοκιών του δασκάλου στη συμπεριφορά του, αλλά και στη συμπεριφορά των μαθητών του- θα βρει κανείς στο παρόν βιβλίο. Ειδικότερα, στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί μια θεωρητική και εμπειρική έρευνα, θα βρει ο αναγνώστης απαντήσεις σε προβλήματα όπως εκείνο της «ετικέτας» που συνήθως βάζουν οι δάσκαλοι στους μαθητές τους, της «κατηγοριοποίησης» των μαθητών, σε «καλούς» και «κακούς», του τρόπου δημιουργίας των «περιθωριοποιημένων» μαθητών, της «μαθημένης απογοήτευσης» ή «μαθημένης απελπισίας» στο σχολείο, καθώς και για τα μέτρα και τις τεχνικές άμβλυνσης των αρνητικών επιρροών των προσδοκιών του δασκάλου στους μαθητές κ.τ.λ. Βασική του θέση είναι ότι οι προσδοκίες του δασκάλου διαμορφώνουν τις σχέσεις του με τους μαθητές, και με την έννοια αυτή, μέσω της αλληλεπίδρασης κατά τη διαδικασία της μάθησης, διαμορφώνουν και το δρόμο που θα πορευθεί ο κάθε μαθητής, σχετικά με την πρόοδό του στο σχολείο. Συνεπώς, το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς (δασκάλους και καθηγητές), τους φοιτητές των Παιδαγωγικών Τμημάτων και των τμημάτων των λεγόμενων Παραγωγικών Σχολών του Πανεπιστημίου, και σε όλους όσοι ασχολούνται με την αγωγή και τη μόρφωση των μαθητών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]