(. . .) Η σουρεαλιστική αισθητική μορφοποιεί ένα διάλογο, που διακρίνεται από την οξυδέρκεια και την ευρηματικότητα των συνομιλητών και που αναδεικνύει τις πολυποίκιλες διαστάσεις ενός θέματος, που έχει πλέον κατακλύσει το επικοινωνιακό μας πεδίο, είτε ως μέσο διαφήμισης και πώλησης, είτε ως μέθοδος διαστρέβλωσης και μηδενισμού. Οι σουρεαλιστές καταφέρνουν εδώ να εκφράσουν τη βούληση της περιόδου, που τους έφερε στην πρωτοπορία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της πολιτικής δραστηριοποίησης. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
