Οι Ψαλμοί είνε λυρική συλλογή από θρησκευτικά ποιήματα. Είνε το `Σέφερ τεηλλείμ`, το βιβλίο των ύμνων, το υμνολόγιο του εβραίικου Κανόνα, το `Σφαρθελλείμ` του Ευσέβιου ή `Σεφαρθελλείμ` (Ωριγένης), ή `Σέφρα θελλείμ` όπως αναφέρει ό Ιππόλυτος. Είνε ή `βίβλος ψαλμών`, το `βιβλίον των ψαλμών`, `οι ψαλμοί του Δαβίδ`, `ο ψαλτήρ`, `το ψαλτήριον` της ελληνικής Παλαιάς διαθήκης και εκκλησίας, `το ψαλτήρι` τέλος του ελληνικού λαού. Οί ψαλμοί είνε ή πιο παλιά λυρική συλλογή κι ανθολογία απ` όσες γνώρισεν ό κόσμος. Ή πρώτη της αρχή και τα πιο παλιά ποιήματά της, τα δαβιτικά, έχουν την αρχή τους στο 1000 π.Χ. Όλα όμως τα ποιήματα της σημερινής γνωστής συλλογής δεν είνε του Δαβίδ. Κι ούτε πήρε από τόσες ή ανθολογία αυτή την τελειωτική της έκταση και μορφή. Βρίσκονταν μέσα σ` αυτή ποιήματα κι άλλων σύγχρονων ή μεταγενέστερων ποιητών, όπως φαίνεται από τις επιγραφές τους, ποιητών πού ή μούσα τους ακολούθησε τόσο πιστά τη δαβιτική παράδοση, πού άδικα δεν περάσανε κι αυτά μέσα στη συλλογή του Δαβίδ. Μερικά μάλιστα, έτσι καθώς βγαίνουν και ξεφεύγουν λίγο από την κλασική μορφή των καθαυτό δαβιτικών ψαλμών, δίνουν, με τον ιδιαίτερο προσωπικό τους τόνο, μίαν ευχάριστη ποικιλία και χάρη μέσα στην αυστηρά κλασική λιτότητα της λυρικής αυτής συλλογής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]