Η εποχή μας είναι μια εποχή σοβαρών πολιτισμικών αλλαγών και αναζητήσεων, καθ’ όσον η παγκοσμιοποίηση παίρνει πολλές μορφές που επηρεάζουν ποικιλοτρόπως την κοινωνική και εθνική μας ταυτότητα και τις λειτουργικές δομές των κρατών που εμπλέκονται.
Οι θεματικές δομές που θίγει ο παρών τόμος, δηλαδή το ποιος είσαι, ποιοι είναι οι γονείς σου, ποιος είναι ο τόπος όπου γεννήθηκες, ποια γλώσσα μιλάς, σκιαγραφούν το περίγραμμα μιας θεώρησης του ανθρώπου, μέσα στην οποία συνυπάρχουν ατομική και συλλογική ταυτότητα. Η γλώσσα πλέκει τα νήματα της επικοινωνίας, δημιουργώντας την αίσθηση της κατανόησης και του συλλογικού. Η γλώσσα αποτελεί τον κώδικα επικοινωνίας, το πρωταρχικό πολιτισμικό στοιχείο στον άνθρωπο. Η μετανάστευση δεν είναι ανεξάρτητο στοιχείο από τα παραπάνω. Μέχρι σήμερα υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία σχετικά με την κοινωνική πολιτιστική ζωή των μεταναστριών στη χώρα υποδοχής και την εκπαίδευσή τους. Αυτή η ομάδα, εκτός εξαιρέσεων, δεν έχει αποτελέσει ένα συστηματικό αντικείμενο μελέτης και πανελλήνιας έρευνας ως προς την κοινωνικο-πολιτισμική και εκπαιδευτική πολιτική. Από μικρές μεμονωμένες έρευνες έχει διαπιστωθεί όμως ότι σημαντικός αριθμός οικονομικών μεταναστριών στην Ελλάδα ενδιαφέρονται να βελτιώσουν το κοινωνικό τους προφίλ, εμφανίζονται δραστήριες, εργατικές, και έχουν ενταχθεί πιο εύκολα από τους άνδρες μετανάστες στη χώρα υποδοχής. Η εκπαίδευση και η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας βοήθησε σημαντικά, δίνοντάς τους αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και προσδοκίες για το μέλλον.
