Φύσα, φύσα, βοριά μου χειμωνιάτικε,
εσύ ψυχρός δεν είσαι τόσο,
σαν του ανθρώπου την τυφλή αχαριστία.
Τα δόντια σου αιχμηρά δεν είναι,
μιας κι είσ` αόρατος στον κόσμο.
Κρύα η ανάσα σου είναι μόνο.
Χέι χο, χέι χο,
τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο.
Απάτη οι πιο πολλές φιλίες-
οι έρωτες μια σκέτη τρέλα!
Χέι χο, χέι χο,
τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο,
τη χαρά τραγούδα της ζωής μας!
