Ζεις ακόμα, θα της πω, γιατί ο λαός μας έχει αισιοδοξία στην καρδιά του... Έμπα μέσα στη ζωή του και γέψου το μεγαλείο του, αν θες να χαρείς τη ζωή! Καμάρωσέ τονε πώς αντρειεύεται! Φυλακισμένος, λευτερώνεται, σκλαβωμένος, ξεσηκώνεται, άοπλος, οπλίζεται! Αυτό το καματερό, που σκύβει και δουλεύει και δουλεύει και πεινάει και προσκυνάει - να! Έρχεται η στιγμή, που τα βροντάει όλα χάμω και ρίχνει στον ξέσκεπο χώρο του θανάσιμου αγώνα, το τομάρι του γυμνό, μπροστά σε λόγχες και σε φλόγες και σε σφαίρες...
Να σκέφτεσαι μόνο, πως βγαίνεις από ένα τέτοιο λαό, θα χαρείς τη ζωή και με τον πόνο της ακόμα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]