«Το ότι κάποια κοινωνική ασφάλεια είναι εγγυημένη για (σχεδόν) όλους είναι απλώς μια αφηρημένη ιδέα μπροστά στο γεγονός ότι όλοι οι δεσμοί της κοινότητας έχουν διαλυθεί σε τούτη την κοινωνία, αφήνοντας τα άτομα ανυπεράσπιστα, τις οικογένειες αλλόφρονες, και τους περισσότερους ανθρώπους αποστερημένους, αποδυναμωμένους και καταδικασμένους στη σιωπή. Σχεδόν πάντα, αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κλείνει το βιβλίο των υπάρξεων που έζησαν κάτω από τη δικτατορία του χρήματος. Η ανθρωπιά έχει γίνει μια ανεφάρμοστη ιδέα». Το 1985 η Αντρέα Ντόρια έμαθε ότι έχει καρκίνο. Με σύμμαχο την «αρρώστια» επέλεξε να αντιταχθεί το σύστημα που πρώτα παράγει την παθογένεια, ύστερα οριοθετεί την υγεία και τελικά πλουτίζει από τη θεραπεία. Αυτή είναι η ιστορία της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]