Κανένας μας δεν είχε παπούτσια ποδοσφαίρου Αντίντας. Θα τα παίρναμε όλοι δώρο τα Χριστούγεννα. Ήθελα αυτά με τα βιδωτά καρφιά. Το ‘βαλα στο γράμμα μου για τον Άι Βασίλη, αλλά δεν πίστευα πως υπήρχε. Του έγραψα μόνο και μόνο γιατί μου είπε η μαμά μου να του γράψω, επειδή θα του έγραφε ο Σίνμπαντ. Ο Σίνμπαντ ήθελε ένα έλκηθρο. Η μαμά τον βοηθούσε να γράψει το γράμμα του. Το δικό μου είχε τελειώσει. Ήταν μέσα στο φάκελο αλλά εκείνη δεν με άφηνε ακόμα να γλείψω την κόλα, γιατί έπρεπε να μπει και το γράμμα του Σίνμπαντ. Δεν ήταν δίκαιο. Ήθελα ένα δικό μου φάκελο. Ήταν ηλίθιο να βάζεις δύο γράμματα σ’ ένα φάκελο. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]