Η Ανριέλα λατρεύει τα παραμύθια, ιδιαίτερα εκείνα στα οποία βασιλιάς είναι ο μπαμπάς, η μαμά βασίλισσα, κι εκείνη, ανάμεσα τους, πριγκιπέσα. Να, όμως που όλα τα παραμύθια δεν έχουν αίσιο τέλος. Ο βασιλιάς φεύγει για άλλα βασίλεια., η βασίλισσα δεν κατοικεί πια στο παλάτι της και η πριγκιπέσα γίνεται πάλι ένα εντεκάχρονο κοριτσάκι, αναγκασμένο να ζει μονάχο του σ’ ένα έρημο σπίτι. Συντροφιά της: Οι κούκλες της· ο Σασπίκ, η Ζεραλντίν και η Πάπρικα. Τους αναθέτει ρόλους ενηλίκων, τις ταΐζει, τις πλένει, τις λούζει, φτιάχνει για χάρη τους γλυκά με μαρμελάδα, διαλέγει υφάσματα και τις ντύνει, μιλά μαζί τους, τις κανακεύει και, με τον τρόπο της, τις τιμωρεί ... Μυθιστόρημα, που συγκινεί με την αλήθεια και την ευαισθησία του, που ανατέμνει τις πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις των «μεγάλων» και διεισδύει με ενάργεια στην παιδική ψυχή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]