Η φιλία του Γκαμπριέλ και του Λυκ ήταν επικεντρωμένη στις γυναίκες και στο μυστήριο τους. ενώ ο Γκαμπριέλ δεν άρχιζε μια περιπέτεια δίχως, ταυτόχρονα, να επιδιώκει μια άλλη, ο Λυκ ξεκινούσε πάντα ένα δεσμό με το μόνιμο φόβο μην τελειώσει πολύ σύντομα. Ο πρώτος έδινε τα πάντα για τους θριάμβους του κρεβατιού που απαιτούν μια κάποια υγεία και πολλή ψυχραιμία· ο δεύτερος υπέτασσε τις ματαιότητες του ερωτισμού στην κυριαρχία του αισθήματος. Η αιωνία συζήτηση μεταξύ τους: Γκαμπριέλ: `Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να δίνεις ηδονή σε μια άγνωστη φιλώντας το υγρό και γλυκό φύλο της`. Λυκ: `Το άκρον άωτον της ευτυχίας είναι να αναπαύεσαι στην αγκαλιά της αγαπημένης σου`. Γελοία συζήτηση: ο Γκαμπριέλ ήταν ερωτευμένος μ` εκείνη την ξένη που η προφορά της τον ξετρέλαινε, ενώ ο Λυκ είχε μπλεχτεί σε μια περιπέτεια δίχως μέλλον με μια νεαρή κοπέλα που δεν αγαπούσε αλλά που δεν κατάφερνε να χωρίσει. Τη στιγμή που οι δυο φίλοι αποφασίζουν να πάρουν τις αποστάσεις τους ο ένας απ` τον άλλο, θ` ανακαλύψουν ξαφνικά πως είναι όμοιοι ή, ακόμα χειρότερο, εναλλάξιμοι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]