Το βιβλίο χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια. Το πρώτο ασχολείται με το άτομο (του οποίου το πρωτείο συνιστά την πρωταξία του φιλελευθερισμού, όπως αναφέρει ο συγγραφέας), το ενιαίο της προσωπικότητας του, τις ευθύνες του, τα δικαιώματά του, τις αξίες των οποίων είναι φορέας, καθώς και τη σχέση του με το έθνος και το θείο. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται η ιστορική πορεία των φιλελεύθερων ιδεών στην Ευρώπη, όπως εκφράστηκαν μέσα από τη σκέψη των Hobbes, Locke, Montesquieu, Smith, de Tocqueville, St. Mill και του Hayek, στον οποίο αφιερώνεται μεγάλο μέρος του βιβλίου. Στο τρίτο κεφάλαιο περιγράφεται η λειτουργία του καπιταλισμού και του μηχανισμού του αόρατου χεριού. Πώς τελικά κατορθώνει να αυτορυθμίζεται, να αυτοδιορθώνεται και να αυτοανανεώνεται μέσω του ανταγωνισμού, καταπολεμώντας τα μονοπώλια και γεννώντας `θαύματα`, όχι μόνο στον ανεπτυγμένο κόσμο αλλά και στον Τρίτο Κόσμο, όπως στο Χονγκ-Κονγκ, την Κορέα, την Ταϊβάν ή την Κύπρο. Αντίθετα τα παραδείγματα στην Ινδία, την Αίγυπτο, την Αφρική ή τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, δείχνουν ότι ανάπτυξη μέσω του κρατικίστικου δρόμου δεν υπάρχει. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται η τελοκρατία (το βασίλειο των δοτών σκοπών κατά τον συγγραφέα), που ξεκινά ως ουτοπία και οδηγεί στον ολοκληρωτισμό μέσω ιδεολογημάτων, όπως η `γενική βούληση` του Ρουσσώ ή η `πάλη την τάξεων` του Μαρξ. Ο χώρος που αφιερώνεται στην ΕΣΣΔ είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Επίσης, στο κεφάλαιο αυτό εξετάζονται τα ιδεολογήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής του εισοδήματος, καθώς και οι ήπιες μορφές τελοκρατίας, μέσω της ισότητας αποτελεσμάτων του.δυτικού σοσιαλισμού. Το πέμπτο κεφάλαιο ασχολείται με τον ελληνικό φιλελευθερισμό, το κίνημα του διαφωτισμού πριν από την Επανάσταση, του ρομαντισμού μετά από αυτήν, τη γέννηση του ειρηνικού κράτους που κληρονόμησε τις τελοκρατικές δομές του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας, διογκώθηκε, κατέλαβε όλο το χώρο της κοινωνίας των πολιτών, και άργησε να εκσυγχρονιστεί σε ένα κράτος δικαίου. Ο επίλογος, τέλος, αμφισβητεί το `τέλος της Ιστορίας` με το τέλος του κομμουνισμού και του Ψυχρού Πολέμου, που ήταν πολύ της μόδας, όταν γράφτηκε το βιβλίο. Στο `ολόφρεσκο` επίμετρο περιγράφεται η μετά την κατάρρευση του `υπάρξαντος` σοσιαλισμού περίοδος και η επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών και πρακτικών σε όλο το δυτικό και σε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]