Ξαφνικά τα παιχνίδια σταμάτησαν. Η ζωή περικυκλώθηκε από το θάνατο. Κατοχή, εμφύλιος. Και το κοριτσάκι των έντεκα χρόνων γίνεται υπεύθυνο για τα πέντε ανήλικα αδελφάκια του. Ωριμάζει, θέλει δε θέλει, η ανάγκη να βγει το ψωμί διώχνει το φόβο, παραμερίζει τις απορίες. Κανείς, εκτός απ` τη ζωή, δεν υπάρχει ν` απαντήσει στα ερωτήματα. Μόνο ο ιδρώτας του μόχθου θα στεγνώνει τα δάκρυα. Κι ολόγυρα η φτώχεια, οι διωγμοί, η συκοφαντία σφίγγουν τον κλοιό, αλλά δημιουργούν αναπάντεχα έναν αντίπαλο: την παιδική ψυχή που ατσαλώθηκε και πότισε με τη δροσιά της τ` όνειρο και τη θέληση για καλύτερη ζωή και περισσότερη δικαιοσύνη.

Ένα βιβλίο που μιλάει άμεσα για τις ξεχασμένες αλήθειες, θυμίζοντας ότι τα παιδιά δεν είναι "οι μικροί άνθρωποι" αλλά "οι καθαροί άνθρωποι".