Η Προσωποκεντρική Ψυχολογία αναπτύχθηκε από τον αμερικανό ψυχολόγο Carl Rogers (1902-1987) και γρήγορα αναδείχθηκε ως η πλέον σημαντική μεταξύ των ανθρωπιστικών προσεγγίσεων του 20ού αι. Αρχικά ως συμβουλευτική και ψυχοθεραπευτική, η Προσωποκεντρική Προσέγγιση, βασισμένη στα φιλοσοφικά και θεωρητικά της πρότυπα, γρήγορα βρήκε εφαρμογές στην εκπαίδευση, στην εργασία με κοινωνικές και κοινοτικές ομάδες, στην υγεία και στην επίλυση διαπροσωπικών αλλά και διεθνών συγκρούσεων.
Το βιβλίο αυτό θέτει μια σειρά ερωτήσεων, κοινών στην καθημερινή μας ζωή: Τι μας παρακινεί να προσπαθούμε; Από πού προέρχονται και πώς αναπτύσσονται οι αξίες μας; Πώς έγινα αυτός που είμαι; Γιατί οι σχέσεις παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας; Το βιβλίο προσπαθεί να διερευνήσει αυτά και άλλα ερωτήματα, απαντώντας συγχρόνως στο γιατί η προσωποκεντρική θεωρία εμπεριέχει στοιχεία αισιοδοξίας για τη φύση του ανθρώπου. Προσπαθεί όμως και να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Αυτός ο τόμος είναι ο πρώτος της σειράς που το ΚΕΠΠ φιλοδοξεί να μεταφράσει και να επιμεληθεί με σκοπό τη διάδοση και αναγνώριση της προσέγγισης στο ευρύτερο κοινό της Ελλάδας. Επιλέχθηκε ως το πλέον ολοκληρωμένο εισαγωγικό εγχειρίδιο στη φιλοσοφία και στις θεωρίες θεραπείας και προσωπικότητας του Rogers, αλλά και των εφαρμογών της προσέγγισης σε πεδία άλλα εκτός του θεραπευτικού. Όσο για τα ερωτηματικά που δημιουργεί, αποτελούν για τον ενδιαφερόμενο κίνητρα για ειδικότερα βιβλία του Rogers αλλά και νεότερων συγγραφέων που θα ακολουθήσουν. Ο συγγραφέας ανήκει στη νεότερη γενιά των θεωρητικών Προσωποκεντρικών που εκπαιδεύτηκαν κοντά στον Rogers.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]