Προσωκρατικοί αποκαλούνται οι πρώτοι έλληνες φιλόσοφοι, που εμφανίστηκαν πριν από τον Σωκράτη και αναφέρονται και ως φυσικοί, καθώς και οι πρωιμότεροι από τους σοφιστές. Κύριο θέμα των αναζητήσεών τους ήταν η προέλευση του κόσμου και η βασική δομή της φύσης. Η φιλοσοφία γεννήθηκε στην Ιωνία κατά τον 6ο αι. π.Χ. με τους τρεις Μιλήσιους, τον Θαλή, τον Αναξίμανδρο και τον Αναξιμένη. Ο Θαλής είναι ο πρώτος που έθεσε το κοσμοθεωρητικό πρόβλημα. Ως πρώτη αιτία και απαρχή των όντων έθεσε το νερό, εισάγοντας έτσι μια ενιαία ερμηνευτική αρχή, και μάλιστα υλική, όλων των φαινομένων. Ο διάδοχος του Αναξίμανδρος θεώρησε ως αρχή των όντων το άπειρο. Μέσα στο ένα, το άπειρο, περικλείονται σπερματικές δυνάμεις που γεννούν ζεύγη αντιθέτων, τα οποία διέπουν σύμφυτοι νόμοι και αιτιώδεις σχέσεις, έτσι ώστε ο κόσμος παρουσιάζεται ως ένα αυτοδύναμο και αυτοελεγχόμενο σύστημα. Σύγχρονος αλλά νεότερος του Αναξίμανδρου ο Αναξιμένης φαίνεται συνεχιστής της σκέψης του, καθώς ονόμασε πηγή όλων των πραγμάτων τον αέρα, τον οποίο θεώρησε άπειρο και υπεύθυνο για τα φυσικά φαινόμενα.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
