Το νησί των Καβείρων, της Νίκης, της Αρμονίας. Αλλά και της φύσεως. Και του πολιτισμού. Ένα από τα ωραιότερα νησιά που έχουν να επιδείξουν οι ελληνικές θάλασσες. Οι συγγραφείς το είπαν «αρχοντικό νησί». Το είπαν «περήφανο». «Ιστορικό». «Μυστήριο». «Πλεούμενο νησί». «Παγόβουνο που πλέει τον χειμώνα». «Νύφη του Βορρά». «Νησί του Έβρου». «Καμάρι του Θρακικού πελάγους», αλλά και «Δήλο του Βορρά» το είπε το αθηνοκεντρικό κατεστημένο, ασχέτως εάν θα έπρεπε να ονομάσει τη Δήλο «Σαμοθράκη του Νότου». . . Η Σαμοθράκη δεν είναι μια ακόμα κορυφή της οροσειράς της Ροδόπης. Είναι ένας ανεξάρτητος ορεινός όγκος, αποτελούμενος κυρίως από γρανίτη και ηφαιστειογενή υλικά. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]