"Θυμάμαι", γράφει ο Σούνταρ Σινγκ, "την πρώτη νύχτα που άφησα το πατρικό μου σπίτι και που την πέρασα κάτω από ένα δέντρο, μέσα στο κρύο. Πρώτη φορά στη ζωή μου βρέθηκα μόνος, μέσα στη νύχτα, στο ύπαιθρο. Χθες ακόμα ζούσα στην πολυτέλεια του πατρικού σπιτιού μου και, τώρα, τρέμοντας από το κρύο, πεινασμένος, διψασμένος και χωρίς αρκετά ρούχα, έπρεπε να περάσω τη νύχτα κάτω από ένα δέντρο. Αλλά, θυμάμαι τη χαρά και την ειρήνη, που πλημμύριζαν την καρδιά μου. Κρατούσα στα χέρια μου την Καινή Διαθήκη μου. Βρισκόμουνα στον ουρανό. Τι ήσαν οι ανέσεις του πατρικού σπιτιού μου, συγκρινόμενες με τη χαρά που τώρα γέμιζε την καρδιά μου; Η παρουσία του Κυρίου μου ήταν αισθητή και έμεινε για πάντα αισθητή στη ζωή μου".