"Ένας επαΐων Αμερικανός που γνωρίζω στο Λονδίνο με διαβεβαιώνει ότι ένα υγιές τροφαντό χρονιάρικο βρέφος αποτελεί την πλέον γευστική, θρεπτική και υγιεινή τροφή, είτε βραστό, είτε στο φούρνο, είτε στα κάρβουνα, είτε μαγειρευτό στην κατσαρόλα, και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί επίσης να σερβιριστεί ραγού ή φρικασέ.

Ως εκ τούτου, υποβάλλω με κάθε σεμνότητα εις επήκοον πάντων την πρότασή μου, ότι από τα εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά που ήδη λογαριάσαμε, είκοσι χιλιάδες να τεθούν κατά μέρος για αναπαραγωγή, εκ των οποίων μοναχά το ένα τέταρτο να είναι αρσενικά, ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο που αφήνουμε για τα πρόβατα, τα βοοειδή και τους χοίρους [...] Ότι τα υπόλοιπα εκατό χιλιάδες βρέφη μόλις χρονίσουν να προσφέρονται προς πώληση στον καλό κι εύπορο κόσμο, ανά το βασίλειο, συμβουλεύοντας πάντα τη μητέρα να τα αφήνει να θηλάζουν μπόλικο γάλα τον τελευταίο μήνα ώστε να γίνουν τροφαντά και παχουλά, ό,τι πρέπει για ένα καλό τραπέζι. [...]"

Η "Σεμνή πρόταση" γράφτηκε στο τέλος του καλοκαιριού του 1729. Τυπώθηκε και εκδόθηκε από τη Mrs Harding τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Αποτελεί τη σατιρική αντίστροφη όψη των ευθέων κοινωνικών και πολιτικών σχολίων του Σουίφτ για τα δεινά της Ιρλανδίας. Ο Σουίφτ είχε πλέον πλήρως αντιληφθεί ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει πολιτική λύση στις διεστραμμένες και αμετάκλητες εχθρότητες στην Ιρλανδία. Η πρότασή του αποτελεί μια γεμάτη περιφρόνηση προσβολή της πολιτικής οντότητας των Αγγλοϊρλανδών, η δε συμπάθεια του συγγραφέα εκτείνεται μόνο προς τους γηγενείς Ιρλανδούς και διαπνέεται από ένα αίσθημα κοινής ανθρωπιάς και μίσους κατά της τυραννίας. Η "Σεμνή πρόταση" στοιχειοθετεί ένα δαιμόνιο και διορατικό πλήγμα για τον Άγγλο αναγνώστη, καθώς και για κάθε υποκριτή αναγνώστη οποιασδήποτε εποχής και κοινωνίας, του οποίου τα νωθρά, εφησυχασμένα αντανακλαστικά κατακρεουργούνται μέσω του ευφυολογήματος περί ανθρωποφαγίας. [...]

(από τα σχόλια των Angus Ross και David Wooley στην κριτική έκδοση "The Oxford Authors: Jonathan Swift", Oxford University Press, 1984)