Τι `ναι αυτό που το λένε αγάπη; Στο κλασικό τούτο ερώτημα, η Λου Σαλομέ δίνει από το μακρινό 1900 μια απάντηση ιδιόρρυθμης διαλεκτικής. Έρωτας είναι η ολοκληρωτική ένωση δύο υπάρξεων καταδικασμένων να είναι αιωνίως ξένες! Γι` αυτό και ενέχει πάντοτε ένα τραγικό τίμημα - `αποτελεί στην ουσία του μια τραγωδία`. Το πυκνό αυτό δοκίμιο γράφτηκε την εποχή που ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, με τον νεαρό Ρίλκε, είχε μόλις τελειώσει - εξ ορισμού άδοξα.
Αποτελεί λοιπόν τη θεωρητικοποίηση μιας προσωπικής ιστορίας ερωτικού πάθους - αλλά και μιαν Ελεγεία στον Έρωτα. Στον Έρωτα που, για τη Λου Σαλομέ, είναι ταυτόσημος με τη σάρκα και το πνεύμα, με την ευτυχία και τον πόνο, με την ίδια τη ζωή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]