Ποτέ πριν ο κόσμος δεν ήταν τόσο πλούσιος, αλλά και τόσο πεινασμένος... Με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η οικονομική ανάπτυξη αύξησε το συνολικό πλούτο σε πρωτοφανή επίπεδα, ενώ οι δημόσιες και οι ιδιωτικές επενδύσεις άλλαξαν τη μορφή του πλανήτη. Όμως ταυτόχρονα μεγαλώνει συνεχώς η φτώχεια και η οικονομική αβεβαιότητα, ενώ ο μισός πληθυσμός της γης προσπαθεί να ζήσει σχεδόν χωρίς εισόδημα και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά απ` την πείνα. (...) Στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, που στοχεύει στη μεγιστοποίηση του κέρδους, η κοινωνία των πολιτών αντιτάσσει μια άλλη παγκοσμιοποίηση, της κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης, που έχει ως στόχο το συμφέρον όλων των ανθρώπων και προπάντων των φτωχών και των κατατρεγμένων, τους οποίους απορρίπτει ο καπιταλισμός. Η αντίσταση αυτή ξεκινά με τη μαχητική πρωτοπορία των χιλιάδων ακτιβιστών, δυναμώνει το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της αγωνιστικότητας στα πλατιά λαϊκά στρώματα, σε παγκόσμια κλίμακα, και σηματοδοτεί νέες στρατηγικές συμμαχίες μεταξύ των εργαζομένων, των οικολόγων, των σπουδαστών, των αγροτών, των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κάθε μορφής κοινωνικών αγωνιστών μιας άτυπης αντικαπιταλιστικής Διεθνούς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]